Het weer vertoonde een lichte opleving in een langdurige, druilerige periode waarin de lente niet wist of zij al kon beginnen. Koude regen en harde wind maakten wekenlang de dienst uit, maar op deze dag was er toch nog ruimte voor een beetje zon. Die schaarse momenten van licht en warmte vulden op wonderlijke wijze het overheersende weerbeeld van grijs en grauw aan. Er was die dag namelijk een uitvaart van een dierbaar persoon, een optimistische vrouw bij wie zonlicht en bloesem hoorden.
Nog geen jaar geleden zag ik haar van geluk stralend gezicht op een familiefoto. Bij het zien van die foto wist ik meteen dat het de foto van het jaar was. Geen enkele andere foto zou de zeggingskracht van het vastgelegde moment kunnen overtreffen. Zij was ongeneeslijk ziek en het gezin zou proberen nog een keer met elkaar op vakantie te gaan op een voor hen speciale plek in Frankrijk. Nog een keer het leven vieren met de meest dierbare mensen om je heen.
Het was ze gelukt en het moment werd vastgelegd. Ik kreeg die foto onder ogen en zag dat het goed was. Het inspireerde mij tot het schrijven van een stukje over de foto van het jaar. Maar eer ik daaraan kon beginnen was de werkelijkheid alweer dramatisch veranderd. Haar man overleed een aantal weken na dat moment van harmonie onverwachts; bij de schoonzoon werd kanker geconstateerd. De wereld van de dochter veranderde in korte tijd in een wereld waarin een streng opgelegde agenda haar leven bepaalde. Er was ook nog een oudere broer die zorg nodig had. Ik wist dat mijn verhaal er niet meer zou komen.
Toch zat er ook iets moois in al die droefenis verscholen en dat toonde zich tijdens deze uitvaart. Die bijeenkomst was een mix van verdriet en levenslust. Het verdriet was vanzelfsprekend, maar de levenslust manifesteerde zich als een bloem op een cactus. Het was niet alleen de levenslust waarover de overledene beschikte en waarmee ze een onvermijdelijke dood telkens wist uit te stellen, maar ook de levenslust om van elke dag een feestdag te willen maken. Het toonde bovendien haar levenskunst om de juiste ingrediënten te verzamelen om het leven te vieren. Het was of dit de boodschap aan de achtergeblevenen was, vooral doorgaan met het leven en ervan genieten.
Na de dienst was er geen koffie met cake. Nee, er werd wijn en kaas geserveerd!