In de lente van 2019 won Richard Carapaz, een boerenzoon uit Ecuador, de Ronde van Italië. Deze Giro was een boeiende editie waarbij heel lang niet duidelijk was wie hem zou winnen. Totdat bleek dat Vicenzo Nibali toch niet in staat was om zijn achterstand in de bergen goed te maken. Al eerder had Primoz Roglic iets te veel tijd verloren om in de afsluitende tijdrit de Giro als winnaar op zijn palmares te kunnen schrijven. Tom Dumoulin was in de eerste week al uitgevallen, als slachtoffer van een valpartij, veroorzaakt door een ander.
Richard Carapaz (26) is een wielrenner uit Ecuador. Ecuador is een buurland van het fietsgekke Colombia, van waaruit de wielrenners als moderne arbeidsmigranten de Europese wielerploegen aanvullen. Nou ja, meer dan aanvullen. Want de laatste jaren zijn de Colombianen nadrukkelijk aanwezig in het profpeloton. In 2013 won Carapaz op indrukwekkende wijze het Panamerikaanse kampioenschap voor renners onder 23 jaar. Alleen Isaac Bolivar kon een beetje in zijn schaduw blijven met een tweede plek op een kleine twee minuten. De overige renners eindigden op lichtjaren afstand. Twee jaar later won Carapaz de Ronde van Colombia voor beloften, een etappekoers die zelden door een niet-Colombiaan wordt gewonnen. Deze aansprekende overwinning werd opgemerkt door Oscar Sevilla, een beresterke klimmer die enkele keren de Vuelta bijna won. Sevilla tipte het management van Movistar en zo kreeg Carapaz een contract in Spanje aangeboden.
Jje kunt niet zeggen dat Carapaz een kleine Girowinnaar is. Hij won immers twee etappes in deze Giro, dat maakt totaal drie met zijn overwinning van vorig jaar. In die Giro van 2018 eindigde hij al als vierde, slechts 47 seconden verwijderd van het podium. Eerder dit jaar won hij, net als vorig jaar, de Ronde van Asturias. Verder valt er niets af te dingen op deze overwinning van Carapaz. Maar het hielp hem ook wel dat Vincenzo Nibali meermaals aan het steggelen was met Roglic, waardoor Nibali eigenlijk de Giro verloor..
Nibali eindigde deze Giro op de tweede plaats. Beide keren dat Carapaz er in de bergen vandoor ging, keek Nibali naar Roglic, die er beter voor stond in het klassement. Roglic op zijn beurt keek naar Nibali, zijn grootste concurrent. De kastanjes uit het vuur halen deed geen van beiden. Ze gedroegen zich eerder als spreeuwen die wel kersen willen eten, maar geen bomen planten. Daardoor kon Carapaz zijn voorsprong gestaag uitbouwen.
Carapaz won zo met 65 seconden voorsprong de Ronde van Italië.