Over de honderdste Ronde van Frankrijk (2013) verschenen onlangs een film en een boek met als onderwerp de bescheiden profwielerploeg Argos Shimano. Argos Shimano is die ‘andere’ Nederlandse profploeg, die met een uitgesproken antidopingbeleid bezig is een eigen plaats in de top van het wielrennen te vinden. Nou ja, het boekje gaat vooral over wielrenner Koen de Kort en is geschreven door zijn moeder Ine de Kort en de film is een documentaire van Dirk Jan Roeleven. De film geeft drie weken lang een onbelemmerde kijk in de keuken van die eigenwijze wielerploeg.
De onbetwiste hoofdpersoon in de film is Marcel Kittel, die met John Degenkolb topsprinter van de ploeg is en luis in de pels van Mark Cavendish. Kittel blijkt - o schitterend toeval - tijdens deze jubileumronde niet alleen koning van de sprint te zijn, maar ook nog een heel vriendelijke, toegankelijke en humoristische jongeman. Een echte leider bovendien, niet alleen in het peloton maar ook daarbuiten, in het niet-fietsleven. Dat blijkt bijvoorbeeld als op een gegeven moment, vele dagen na de veelbesproken clash tussen Tom Veelers en Marc Cavendish - waarbij de eerste na een schouderduw van de tweede kilometers huid aan het asfalt verloor - oproept om de strijdbijl te begraven. Tevergeefs, dat wel. Maar toch.
Ook voor niet-wielerliefhebbers is de film de moeite waard, want het gaat over kameraadschap, presteren op topniveau en basale menselijke verhoudingen. Heel mooi is als je in het begin van de film John Degenkolb en Marcel Kittel samen ziet trainen en Degenkolb het in een sprintje moet afleggen tegen de ander en hoe ze vervolgens daarmee omgaan. In hun privérelaties zijn de verhoudingen omgekeerd: John heeft een vrouw, Marcel slechts zijn fiets.
De film laat beelden zien in hotelkamers, de teambus, tijdens de koers en vanuit de ploegleiderswagen. Vooral de laatste zijn indrukwekkend met veel hilarische momenten, bijvoorbeeld het gestuntel met cafeïnepillen(!) als een renner er tijdens de koers om vraagt. Of als mama Kittel haar zoon belt en hem meteen met een lief koosnaampje toespreekt (“Niet doen mama, dit gesprek wordt opgenomen”). Of als Kittel een knipbeurt krijgt in de hoteltuin door een beeldschone kapster die hem vraagt of hij nog meer wedstrijden dan de Tour rijdt. Zij heeft niet door wat voor goud zij onder handen neemt, de kijker wel en daardoor ontstaat er voor de toeschouwer een kostelijk gesprek tussen de kapster en de kampioen. Ook de een-tweetjes tussen John en Marcel zijn vermakelijk. Ze geven een sympathiek beeld van beide Duitse renners; de relaxte houding van beiden is onbedacht!
Naast de lach is er ook de traan, als Tom Veelers in de voorlaatste etappe toch moet afstappen of als verzorger Ignacio Rodriguez vertelt hoe hij zijn gezin mist en een foto laat zien van zijn dochtertje dat herstellende is van kanker.
Een andere kijk op deze tour wordt geven in het boek De Tour van 2013, een familiefeest. Het is geschreven door de moeder van Koen de Kort en zij schrijft heel betrokken over de wedstrijd en haar moederlijke ongerustheid tijdens de laatste kilometers van sprintetappes in het bijzonder. Want dan moet Koen in het ‘treintje’ de sprint aantrekken voor Marcel Kittel en ligt een ongeluk bij deze topsnelheden en het gewroet in de kop van het peloton op de loer. Zij beschrijft dat zoals alleen een moeder dat kan doen: met zorg, liefde en trots. Zij maakt ons ook getuige van de tactische verplaatsingen door de volgers tijdens een etappe, het zoeken naar hotels en het contact dat zij heeft met haar zoon die ze in het boek ook steevast ‘onze zoon’ noemt.
Deze zoon Koen vult het boek aan met zijn eigen dagboekreportages. De verhaaltjes van twee kanten, aangevuld met de kiekjes over de Tour, maken van het boek een bijzonder document en een leuke herinnering.
De ondertitel Een familiefeest is overigens ook heel goed van toepassing op de film Nieuwe Helden.
[29 juni 2014]
De film ' Nieuwe Helden' wordt 3 juli 2014 uitgezonden op Nederland 2.