De kleinste boekenmarkt van Nederland
Het Museum Maluku bood zaterdag 6 september voor de derde keer gastvrijheid aan de Pasar Buku in Utrecht.
De kleinschaligheid van het museum geeft precies de grenzen aan van deze kleine boekenmarkt. Groter kan het gewoonweg niet groeien.
Bij de ingang van het museum staat een tafeltje opgesteld met daarop de naambordjes van de schrijvers die een plekje hebben gereserveerd. Ik speur aandachtig tussen de overgebleven naambordjes om te bepalen of de reden van mijn bezoek al aanwezig is.
‘Mag ik uw naam weten?' hoor ik een vrouwenstem vragen.
Ik kijk in de ogen van een fiere, statige Indische vrouw. Zij is Wies van Groningen organisatrice en gastvrouw van deze boekenmiddag.
Ik antwoord dat ik slechts een bezoeker ben. Met een onveranderd vriendelijk gezicht vertelt zij mij dat ik in dat geval daar – zij wijst naar de balie - een kaartje kan kopen.
Halverwege de middag staat in de binnentuin een vrouw te koken bij de hapjeskraam. De pisang goreng wordt er voor je ogen in de olie gebakken, de roedjak wordt op het moment van bestellen geoelekt.
Twee sfeerbepalende voorbeelden van deze boekenmarkt waar elk persoonlijk contact nog mogelijk is.
Maar het gaat in eerste instantie om de schrijvers. De Pasar Buku is bedoeld als podium voor minder bekende auteurs die schrijven over Indië, Indonesië of de Molukken. Dat schrijven wordt breed opgevat: romans, poëzie, egodocumenten en scripties worden er gepresenteerd.
Een aantrekkelijk onderdeel van de Pasar Buku is de vertelsessie. In de intieme aula lezen acht auteurs voor uit eigen werk. Allen worden ingeleid door Wies van Groningen.
Winarko Boesrie is het eerst aan de beurt. Hij draagt een aantal gedichten voor in het Bahasa Indonesia. Door zijn krachtige voordracht vraagt hij meteen de aandacht. De knallende en ploffende klanken passen goed bij deze man en zijn gedichten. Als hij klaar laat Edith Bons, beeldend kunstenaar en tevens zijn vrouw, horen hoe het gedicht in het Nederlands klinkt. Het klankverschil tussen deze twee talen is verbluffend.
Djodjie Rinsampessy legt voor hij begint twee kleine doosjes op de lessenaar. Die heeft hij nodig als hij zijn gedicht ‘Ouderlijk Huis’ voorleest. Hij peutert aan de doosjes. Het geluid van krekels vult ineens de ruimte. Aan het eind van het gedicht laat hij het krekelkoor uitdoven.
Fien Hully vertelt het bijzondere relaas van twee Molukse kinderen, beiden kindsoldaten en in de (geloofs)strijd elkaars tegenstander. Het zijn vrienden en gelukkig zijn ze elkaar nooit gewapend tegengekomen.
Het schrijversgezelschap is divers: Anton Amir en Guus Schipper, koempel uit Limburg, hebben na hun pensionering hun herinneringen op schrift gesteld. Farida Pattisahusiwa zet zich in voor de emancipatie van (moslim-)vrouwen. Sarina Tahitu is aanwezig met de roman ‘Shanneah’, haar debuut op 18-jarige leeftijd.
