Daar maken we een ringtone van
Toen ik laatst in de supermarkt was klonk ergens in mijn buurt een ringtone. Het was het geluid van een oude bellentelefoon, zoals een echte telefoon hoort te klinken: een mechanische bel in een bakeliet telefoontoestel. Maar echte telefoons zijn inmidels verdwenen in deze tijd van smartphones. Je hoort alleen nog maar digitaal geluid uit een mobieltje komen. Dat biedt wel weer nieuwe mogelijkheden, zoals het koppelen van een liedje aan het oproepsignaal. Maar soms is het daardoor net of je naar de radio luistert als andermans mobiel overgaat.
Daarom had ik op mijn nieuwe mobiel zo'n ouderwetse telefoonbel gekozen. Dat besefte ik plotseling weer goed toen degene die in die winkel werd gebeld het gesprek maar niet aannam. Ik schrok. Het was mijn eigen telefoon! Verontrustend was dat dit mij voor de tweede keer in korte tijd overkwam. Dat ik dacht: er wordt iemand gebeld. Dat ik niet dacht: mijn telefoon gaat over.
Bij mijn oude telefoon had ik een unieke ringtone. De kinderen zaten toen op muziekles en wisten hoe ze een notenbalk in elkaar moesten timmeren. Het toeval wilde dat op dat oude mobieltje een programmaatje aanwezig was waarmee je liedjes kon componeren. En als je een bestaand liedje kende, kon je het proberen na te spelen en het in het teleoongeheugen opslaan. Zo kwam Saria's song op mijn mobiel terecht, een liedje uit Zelda, een favoriet computerspel van de kinderen. Dat liedje koppelde ik aan het inkomend belsignaal. Het werkte. Als ik Saria's song hoorde wist ik dat mijn mobiel mij riep.
Die zekerheid was ik bij mijn nieuwe telefoon kwijt. Het geluid van een oude bellentelefoon, mijn nieuwe ringtone, klonk mij weliswaar vertrouwd in de oren, maar het was geen uniek geluid. Vroeger had iedereen zo'n toestel. Als je thuis was wist je bij dat geluid dat er telefoon voor jou was. Buitenshuis moest het wel andermans telefoon zijn. Die gedachte zat vastgebakken in mijn systeem en zal mijn passiviteit verklaren. Ik verlangde ineens terug naar mijn oude ringtone.
Een verworvenheid van deze tijd is dat je veel van huis uit kunt regelen. De aanwezigheid van internet en het bestaan van zoekmachines brengen bijna alles binnen handbereik. Soms is geld nog maar de enige belemmering om het in bezit te krijgen. Maar informatie is gratis. Muziek soms ook. Met een beetje handigheid kun je geluid lospeuteren van een YouTube-filmpje en het opslaan op de pc. Of meteen op je mobiel.
Soms heb je een prikkel nodig om de daad bij het woord te voegen. Zodra ik thuis kwam van de supermarkt ging ik meteen aan de slag. Ik vond op internet het melodietje. Sinds kort heb ik mijn oude ringtone terug.
[17 mei 2012]