De moord op Alexander Pechtold
Foto: www.omroep.nl
Een nieuwe politieke moord schudde Nederland wakker na een slaapverwekkende kabinetsformatie met veel radiostiltes. Na Pim Fortuyn (2002) en Theo van Gogh (2004) was het de beurt aan Alexander Pechtold. Hij werd door wurging het slachtoffer van een moord met een politiek motief. De dader bleek een aanhanger van de PVV te zijn. 'Pesten Wilders moet gestopt, pesten Wilders moet gestopt' bleef hij schreeuwen toen de politie hem overmeesterde. Misschien had hij de dubbelzinnigheid van deze slogan niet door, maar duidelijk was wel dat hij niet het pesten dóór Wilders bedoelde.
De moordenaar stond nog bij zijn slachtoffer. Het wurgmiddel – een op zijn Marokkaanse buurvrouw buitgemaakt hoofddoekje – hield hij stevig geklemd in zijn beide vuisten alsof hij zo een volgend D66-lid zou willen aanvallen. Zo'n kopvod kan dus best wel nuttig zijn, zal zijn gedachte zijn geweest. 'Leve de vrijheid,' schreeuwde hij nog toen hij in de boeien werd afgevoerd. Tot zover mijn droom.
Waarom droom ik toch over Wilders als ik ook zou kunnen dromen over Melanie Henriëtte Schultz van Haegen-Maas Geesteranus? Komt dat doordat Wilders' verschijnen altijd gepaard gaat met – zacht uitgedrukt – scherpe kritiek op de islam en een vermeende linkse theedrinkende kliek? Met zijn uitlatingen benut hij in elk geval zijn vrijheid van meningsuiting zo ruim dat hij groepen mensen pest, kleineert en schoffeert.
Maanden lang beheerste Geert Wilders het nieuws. Vanaf de constructie van het nieuwe kabinet tot en met de debatten over de regeringsverklaring trad hij op in de media. Tegelijkertijd begon, ook uitgezonden op de televisie, het proces tegen Wilders over zeg maar moslimpesten.
Dat proces is interessant. De kwestie ligt erg gevoelig. Het gaat om een politicus die voor de rechter staat, een politicus die met zijn stevige uitspraken vaak tot het randje gaat - of er net overheen. Dat moet dus nog worden beoordeeld. De televisiecamera's registreren alles: zijn zwijgen, zijn ongenaakbaarheid, zijn verontwaardiging en zijn onverstoorbaarheid. Paljassen in alle hoeken van Nederland kunnen het proces zien en hierover een uitgesproken mening uiten, vaak anoniem op internetfora.
Wilders beriep zich tijdens het proces op zijn zwijgrecht maar doorbrak dat toen hij een wrakingsverzoek deed. Hij had 'het gevoel' tegenover een rechter van D66 te staan. Dat gaf hem kennelijk geen vertrouwen in een eerlijk proces.
Pechtold schijnt de grootste plaaggeest van Wilders te zijn. Als een getergde Wilders de naam van zijn politieke rivaal uitspreekt, wordt hoorbaar hoe vies klanken tussen iemands lippen vandaan kunnen komen. De ploffende 'p', spugende 't' en de nadruk op 'pech' manifesteren Wilders' grote walging voor Alexander Pechtold. Dat was weer duidelijk te zien tijdens de debatten over de regeringsverklaring. Zo af en toe, als Pechtold het woord voerde, zocht de camera – heel goed getimed – het gezicht van Wilders op. Dat gelaat sprak boekdelen, de haat droop er van af.
Dat maakte mij ongerust. Hier werd haat in beeld gebracht en getoond aan de anderhalf miljoen mensen die op de PVV hebben gestemd. Al die Wilders-aanhangers konden zien wat voor uitwerking Pechtolds woorden op Wilders' gemoed hadden. Alles waar Wilders tegen is leek belichaamd te zijn in Pechtold: de koningin (uit de grondwet ermee!), Marokkanen (terugsturen naar het Rif-gebergte!), multi-culti-theedrinkers (straftraining in het leger!). Alexander Pechtold, de bron van alle kwaad!
In een droom zag ik een idioot die Pechtold elimineerde. Anderhalf miljoen mensen, er hoeft er maar één gek tussen zitten.
[1 november 2010]