Telefoon. Het is Ary. Ik word ongerust. Ary zit in Frankrijk, met vrouw en kinderen. En met Sjoerd, onze zoon. Het is herfstvakantie, vandaar. Een weekje Disneyland staat op hun programma. Ter plekke gaan ze jaarkaarten voor Disneyland regelen, ook voor Sjoerd (Vraag: Maar dat is toch ontzettend duur? Antwoord: ja, maar dat leg ik een andere keer wel uit).

Ary belt nooit zo maar. Er is een probleempje in Disneyland. Sjoerd kan geen Disneypaspoort krijgen zonder toestemming van een ouder. De diepere betekenis van het laatste ontgaat mij, maar daar stap ik voor het gemak maar overheen. Of ik snel een brief wil schrijven en mijn paspoort kopiëren. Of ik beide wil faxen naar Disneyland.

Faxen? Is dat nog van deze tijd dan? Bestaat er geen e-mail? Eerst vragen om toestemming - beetje vreemd - en dan vragen om te faxen - nog vreemder. Gekke Fransen, maar tijd om hierover van gedachten te wisselen nemen we maar niet. Mobiel bellen vanuit Frankrijk, jemig. Ook al zijn de tarieven naar beneden bijgesteld, nog steeds word ik bloednerveus van buitenlandse telefoontjes. Kort houden zo’n gesprek, ook al begrijp ik er niets van. Snel handelen, daar draait het nu om. In Frankrijk staan ze voor een loket te wachten.

Pfff... faxen. Heb ik vroeger wel eens gedaan, met een computer en een telefoonmodem. Dat was wel een vorige computer, misschien zelfs een voorvorige. Inbellen? Nu? Kan dat nog? We hebben toch breedbandinternet in huis of ben ik gek?

Eerst maar het wat en daarna het hoe. Mijn paspoort scannen gaat goed. De afbeelding bijstellen en verkleinen lukt ook nog wel. Dan eFax starten. Dat programma is ooit op de computer beland toen ik mij aanmeldde voor de gratis dienst om faxen te kunnen ontvangen. Gratis, want de verzender betaalt. Gelukkig biedt het menu de mogelijkheid een fax versturen, dus ik hoef het huis niet uit. Ik vul de rubrieken in, schrijf een tekstje en plak mijn paspoortkopie eraan vast.

Als ik op verzenden druk verschijnt een foutmelding. Ik heb mij kennelijk niet aangemeld voor deze dienst en dat is wel de bedoeling. Abonneren  gaat natuurlijk geld kosten. Hoeveel dat vertellen ze bij eFax er niet zo snel bij. Zal ik mij dan toch maar abonneren? Ik besluit het niet te doen. Dan maar een andere oplossing, het postkantoor.

Ik druk het te faxen document af en fiets in rap tempo naar het winkelcentrum. Daar is een postagentschap in de fietsenwinkel. De fietsenwinkel is dicht, maar het agentschap gelukkig open. Een faxservice kennen zij echter niet, ik moet op het hoofdpostkantoor zijn. Al die tijd wachten ze in Disneyland!

Onder mijn schedel werkt het op volle kracht. Waar is ook alweer het hoofdpostkantoor en hoe kom ik daar op de fiets? Via stoplichtvrije weggetjes ijl ik op goed geluk ernaartoe. Gelukkig kan ik er mijn fax versturen voor € 3,50.  Aan het loket sms ik meteen naar Frankrijk dat het is gelukt. Opgelucht fiets ik weer naar huis.

Onderweg  piept mijn mobiel. Een sms-bericht van Ary komt binnen.
‘Gelukt!’.