En het is er meteen al feest
Laat ik beginnen te zeggen dat het kernwoord van dit stukje het woordje 'maar' is en dat de voorwaarde voor dat korte woordje het bestaan van een tegenstelling is. Dit gezegd hebbende kan ik nu gerust beginnen met een kritische opmerking zonder gevaar te lopen dat de lezer afhaakt omdat hij gezeur leest. Want er volgt na dat eventuele gezeur dus nog het woordje 'maar' en meteen daarna die tegenstelling waar het eigenlijk om gaat.
Eerst het gezeur. Het is natuurlijk absurd dat in een stad als Gouda drie bibliotheken moeten verdwijnen om plaats te maken voor een grote bibliotheek. Het is ridicuul dat in deze tijd met ons welvaartsniveau (jazeker!) op zoiets essentieels als een bibliotheek dicht bij de mensen bezuinigd moet worden. Als ónze Erasmus dit ter ore had kunnen komen zou hij onmiddellijk een tirade op deze zotheid gaan schrijven.
Maar...
Als het dan toch moet, doe het dan goed en geef de burgers iets groters terug nadat je ze iets waardevols hebt afgenomen. Dus zorg ervoor dat de nieuwe bibliotheek een baken is in de stad waar men graag naar toe gaat omdat het veel te bieden heeft en het er leuk toeven is. Dat is nou net wat er is gebeurd met onze nieuwe bibliotheek in de verbouwde voormalige chocoladefabriek, die voornamelijk dienst heeft gedaan als gemeentelijke balie.
Wat hebben de verbouwers er prachtig huisgehouden! Muurtjes zijn er geslecht en nieuwe wandjes - heel weinig hoor, want de bieb oogt lekker open - zijn er geplaatst, een volwaardig restaurant is er gekomen, een drukkerij is er opgenomen en op de vloeren wordt het verhaal van de oude chocoladefabriek verteld met letters, cijfers en stippellijntes. Maar vooral - en dat vind ik werkelijk waar een vondst - is een open ruimte tussen twee trappen dichtgemaakt waardoor er een brede trap is ontstaan die heel goed kan fungeren als een tribune. En als je eenmaal een tribune hebt kun je ervoor dingetjes organiseren en als je dat regelmatig doet gaat het gebouw leven en wordt het een kloppend hart in Gouda. Ik durf te wedden dat we er nog eens Hind gaan zien of Tania Kross of Eefje de Visser. Of dat er tijdens een kinderboekenweek stukjes door Kunstpuntgouda worden opgevoerd. Of dat er spontaan poëzievoordrachten gehouden worden.
Poëzie. Ik was er afgelopen zaterdag net op tijd om Ruud Broekhuizen, onze nieuwe stadsdichter, ingekust te zien worden. Die trap in de bieb was toen nokkie vol! De hele tribune was afgeladen, gevuld met burgers en buitenlui. Ook zaten er alle voormalige stadsdichters op, het was een trap vol poëzie! En de burgemeester was er ook, op het 'podium', achter zijn ambstketting en tussen zijn nieuwe baard in, burgemeester Milo Schoenmaker die nog maar zo kort in deze vermeende probleemstad in functie is maar al de indruk heeft afgegeven dat hij er helemaal thuis is. Je krijgt warempel de indruk dat hij net zo bij Gouda hoort als de jaarlijkse kerstboom op de Markt met kaarsjesavond. De burgemeester, die deed ook mee met de feestdingetjes, net als de mevrouw van de Goudse Schouwburg en die meneer van Verkaaik, dé boekhandel (echt waar, Gouda is een van de weinig steden met nog een Echte Boekenwinkel!), die alledrie in de jury zaten.
Ik zag het allemaal en ik dacht: onze nieuwe bibliotheek, in deze voormalige chocaladefabriek, op de plek waar ik de geboortes van mijn kinderen heb aangegeven en onze paspoorten heb aangevraagd, dat is helemaal zo gek nog niet.
[10 maart 2014]