...en de NOS die pist het verst
Met dank voor de foto aan een oplettende Wilko Elsinga
Ik vraag mij af wat mij nu het meeste stoort in de berichtgeving over het wielrennen in het algemeen en het georganiseerde dopingebruik van Lance Armstrong in het bijzonder. Is het de wielrenner zelf die al dan niet met behulp van epo zeven touroverwinningen heeft behaald? Is het zijn zwijgen daarover? Is het zijn ploegleider Johan Bruyneel die nu afgeschilderd wordt als de zwaarste crimineel? Zijn het de ex-ploeggenoten die belastende verklaringen over Lance Armstrong hebben afgelegd (in ruil voor strafvermindering)? Of de instanties die kennelijk een renner kunnen veroordelen zonder aanwezigheid van bewijsmateriaal maar slechts op basis van getuigenverklaringen? Is het misschien het schijnheilige gedrag van al die andere renners die aan de dope waren? Of de sponsors die flinke publiciteit willen krijgen voor al die miljoenen die ze in het wielrennen stoppen? De ploegleiders die daardoor bovenmenselijke prestaties verwachten van de renners? De organisatoren van de grote rondes die al maar uitdagender parcoursen uittekenen? De media dan die alleen maar geïnteresserd is in spektakel? De kranten die met smeuïge verhalen willen komen? De journalisten die desnoods in prullenbakken van hotelkamers spitten op zoek naar belastend materiaal om onthullende journalistiek te kunnen bedrijven? De mensen die al die sensationele verhalen willen lezen? De vooringenomenheid van sportredacties (zie foto)?
Tsjongejongejonge, wie doet er nu eigenlijk niet mee aan deze orkaan van sensationele gebeurtenissen rond de val van een topsporter? Om met de woorden van Bleker te eindigen toen hij zich verweerde op een vraag over de zuiverheid van de gewetens van enkele CDA-politici in de roerige dagen van de vorming van een minderheidskabinet met gedoogconstructie: “Ach, hou toch op”.
Waarvan akte.
[20 november 2012]