|tekstenstek   |wielrennen   |muziek   |indisch   |stukjes   |contact
Billenknijpen, dat mag niet!
Een dubbele moraal, dat dan weer wel


Bron: eurosport.yahoo.com

Peter Sagan won onlangs de derde etappe van de Amgen Tour of California. Zijn negende zege dit seizoen alweer, alhoewel hij toch al ruim een maand droog stond. Zijn vorige winst was de overwinning in de Brabantse Pijl (10 april), drie dagen na zijn veelbesproken tweede podiumplaats in de Ronde van Vlaanderen.

Peter Sagan is nog maar een broekie in het wielerpeloton. Toch heeft hij al vele prijzen gewonnen. Peter Sagan wint, net als Marianne Vos, zo’n beetje elke wedstrijd waaraan hij deelneemt. En omdat het hem zo makkelijk lijkt af te gaan, maakt hij er ook wel eens een geintje bij. Zoals het maken van een wheelie als hij winnend over de finishlijn komt. Het is een beetje een kwajongen eigenlijk, zo’n knaapje dat belletje trekt. Maar dat doet hij uitsluitend voor de leut en niet om iemand schade te berokkenen. Oké, er gaat wel eens iets mis, maar daar heeft hij dan onmiddellijk spijt, want zo had hij het nu ook weer niet bedoeld. Ach, hij is nog zo jong (23).

Omdat hij veel wint staat hij veel op het podium en kent hij het ritueel van de kussende rondemissen.

De rondemiss, het eeuwige cliché van het wielrennen. Alsof wielrennen en mooie jonge vrouwen met lange blonde haren en dikke zoenlippen in kortje jurkjes op naaldhakken onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden, alsof een koers pas interessant is door pikanterie van het andere geslacht (is Marianne Vos eigenlijk ooit gekust door een rondemister?). Zo’n dame staat daar eigenlijk alleen maar als lustobject op het podium, zeg maar voor de vormen. Als een persiflage op de vrouw.

Nu gaan we optellen: 1 + 1 = 2.

1) Peter Sagan staat op het podium, deze keer voor slechts een tweede plaats. Hij heeft net een wedstrijd verloren van Fabian Cancellara, een buitenaards krachtmens. Sagan is natuurlijk teleurgesteld, maar ook weer niet zo heel erg. Want deze wedstrijd - de Ronde van Vlaanderen - verliezen van Fabian Cancellara is in de verste verte geen schande. Goed, hij staat daar op het podium, een beetje te balen, ook wel een beetje met trots, met gemengde gevoelens dus. Wat moet hij nou, blij zijn, huilen, hij weet het niet en hij staat dan maar een beetje slungelig met de armen langs het lijf de handen doelloos naar beneden bungelend.

1) En dan komen die rondemissen om Cancellara te kussen, staan ze naast Sagan op het podium in de kushouding voor Cancellara met hun billen naar Sagan gekeerd. En hij wist toch al niets te doen met zijn handen. En zo’n miss is dus niets anders dan een object van lust. En zijn lichaam is het testosteron van de wedstrijdspanning onder controle aan het krijgen. En hij is een kwajongen. En er zijn honderden camera’s op hem gericht. En die billen komen steeds dichterbij.

2) Dus...

En toen bleek de wereld ineens uit twee helften te bestaan: een verontwaardigde helft die een dubbele moraal predikt en een gniffelende helft die lacht om een kwajongensstreek. Die eerste helft had gewonnen: Peter Sagan had onder druk van de dubbele moraal zijn excuses moeten aanbieden. Die stakkerd toch.

Overigens, Peter Sagan stond enkele dagen na het knijpincident wederom op het podium, met dezelfde dames! Maar nu stond hij op de hoogste tree en werd hij vol op de wangen genomen. Gewoon niets aan de hand. En hij blijft winnen, zoals gisteren in Californië.

[16 mei 2013]

Tekstenstek
tekstbureau voor tekst en webstek