"Though I’ve never really been in love
I know now how it feels to miss someone"
Ik zag haar op televisie, jaren geleden. De enige keer dat ik haar ooit live zag. Ze werd achtervolgd door een camera: in hotelkamers, op de bühne, in de kleedkamer.
Haar tomeloze energie was een aanslag op het beeldscherm. ADHD zeg je tegenwoordig. Een stortvloed aan woorden, geram op de gitaar, haar nerveuze gebaren.
De televisie hield het nog maar net.
Haar stem neigt naar country, ze komt dan ook uit Amerika. Haar teksten zijn ijzersterk, zeker als je last hebt van liefdesverdriet.
Maria McKee begon haar carriëre met de band Lone Justice. Carriëre is in haar geval een lastig woord, want haar talent was omgekeerd evenredig aan commercieel succes.
Ze vloekte de band stijf als het niet precies ging zoals zij het wilde. Groot gelijk, er kan er maar een de baas zijn. Leiderschap dwing je af met talent.
Na twee studioalbums trok ze haar eigen plan. Succes bleef uit. Een bewijs daarvan was haar nummer 1 hit Show me heaven, want uitzonderingen bevestigen de regel. Het lied weigert ze nu te spelen, alweer een bevestiging.
Het waren vaak anderen die succes hadden met liedjes van haar. Feargal Sharkey stond met A good heart wekenlang nummer 1.
Ze maakt nog steeds muziek, wie valt dat nou nog op?
In 2007 verscheen haar zoveelste solo-album Late December.
Je moet toch wat met je talent?
[10 januari 2008]